Swans

die_Kreatur

Tak.

Nie wiem do końca, co sądzić o Swansach. W ujęciu zerojedynkowym - bardzo lubię. Ale wolę te albumy bardziej piosenkowe niż industrialne, np. The Burning World kocham, jest taki... radośnie pesymistyczny. Z drugiej strony, nie jest to zespół, którego mogłabym słuchać na co dzień i którego chciałabym słuchać na co dzień - Swansy som bardzo psychodeliczne, pesymistyczne, trudne, głębokie i gdy zbyt w tę muzykę wchodzę, świat staje się nagle niezwykle przytłaczający. Nie lubię tego stanu, chociaż fajnie jest ponucić wisielcze pieśni.

W ogóle to byłam na koncercie. Ciekawe przeżycie, bardzo ciekawe, tyle że dziiiiiiiwne. Taki, bo ja wiem, trans i poczucie obcowania z jakimś prorokiem czy przedarcia się muzyką w sferę jakiejś transcendencji. Czy coś. Michael Gira był jak opętany żywiołem muzyki, i gdy się darł wśród ścian dźwięku, miałam wrażenie, że to on był instrumentem. Ale gdy przerobili "The Seer" tak, że brzmiało toto jakby wałkowali przez pół godziny jeden szczególnie wkurwiający motyw, to się zrobiło nudno, zaś gdy jeden z muzyków sięgnął po gwizdek (tak, taki jak na boisku) to mię ostatecznie szlag trafił i stamtąd poszłam. Wróciłam do domu głucha na trzy następne dni i z niejakim mindfuckiem.

Dziękuję za uwagę i podziwiam wszystkich, którzy się przebili przez ten bełkot do końca.

E: Ziggy, ty ponoć też tam byłaś! Muf!!!

ziggy